‘Christy‘: Najseksi žena na svijetu želi Oscara

Bujna Sydney Sweeney, “najseksi žena na svijetu”, svako malo sruši internet u haljinama koje ističu njezino raskošno tijelo, izazivajući oprečne reakcije. “Kako bismo se trebali usredotočiti na njezine riječi kad su grudi prva stvar koja nam se predstavlja?”, pitali su se neki nakon nedavnog događaja “Variety Power Of Women”, gdje je zvjezdana Sweeney nosila prozirnu haljinu.

No, Sydney se na filmu pokazuje u prilično drukčijem svjetlu u odnosu na svoju seks-bomba “celebrity” personu, iskovanu golišavim nastupima u seriji “Euforija” i erotskom trileru “Voajeri”. Ne računajući romantičnu hit-komediju “Samo ne ti” s defiliranjem u bikiniju, Sweeney se posljednjih godina uglavnom prezentira u neglamuroznim ulogama (“Reality”, “Bezgrešna”, “Raj”).

Kulminacija tog prezentiranja dolazi s krajnje neglamuroznom izvedbom jedne od najvećih boksačica u filmu “Christy”, njenom najboljom dosad. Transformativna uloga pionirske boksačice Christy Martin preuzeta je iz priručnika oskarovke Charlize Theron (“Čudovište”) koju su mnoge lijepe glumice slijedile kako bi izazvale sebe u dramskom smislu i pokazale da su više od ljepotica.

Sydney je prošla iscrpljujuću fizičku pripremu za “Christy”, trenirala je boks, nabacila je mišiće i ekstra kilograme, k tome ima podbradak, “trajnu” a la Lady Gaga u “Dinastiji Gucci” i izgleda “muškobanjasto”, premda se bori u ružičastom i vozi BMW iste boje. 

Neovisno o tome što je njegova hitoidnost upitna, onako kao što je bila i za (superiorniji) “Smashing Machine: Život u Ringu” s Dwayneom "The Rock" Johnsonom u ulozi MMA pionira Marka Kerra, Sweeney dokazuje da može sama iznijeti film.

Glumica je bolja od neujednačene, biografski prilično formulaično ispričane inspirativne priče o usponu i neizbježnom padu poznate sportašice od njezinih skromnih početaka u Zapadnoj Virginiji do titule “prve dame (i ženske zvijezde) boksa”, režirane po “ps-u” da zvijezdi omogući barem nominaciju za Oscara, ako ne i zlatni kipić.

Priča o Christy svakako je intrigantna i posjeduje dobar “post-MeToo” tajming, stoga je šteta što nismo dobili neki kreativniji i radikalniji film na tragu “Ja, Tonya” s fenomenalnom Margot Robbie u ulozi sportašice relativno slične neženstvene osobnosti, klizačice Tonye Harding. Prije nego što je u boksu pronašla svoj “poziv” (“Većina proživi cijeli život da ga ne nađe”), “rudareva kći” Martin ušla je u svijet sporta kao košarkašica.

Nakon što se okušala u “toughman” natjecanju i pobijedila, boksački trener James “Jim” Martin (jezivo uvjerljivi Ben Foster; glumio boksača u “Ringu opstanka”) uzeo ju je pod svoje okrilje i s vremenom postao njezin muž, iako je Christyno gay srce kucalo za djevojku Rosie (Jess Gabor), na užas njezine konzervativne majke Joyce (Merritt Weaver na rubu karikature) koja se skanjivala od pomisli da bi joj kćerka mogla biti lezbijka.

Vjerojatno se zato Martin udala za Jima i protivnice nazivala lezbačama, poput Lise Holewyne (Katy O’Brian iz “Ljubavi i krvoprolića”). Kad su se preselili na Floridu i dobili ugovor od čuvenog promotora Dona Kinga (Chad L. Coleman), Christy je započela streloviti put prema boksačkim zvijezdama. Međutim, kad joj Don King znakovito kaže “Misliš da se svijet vrti oko tebe? Jednog dana ćeš se probuditi i shvatiti da se vrti i bez tebe!”, znamo da njen uspjeh neće trajati dovijeka.

To se događa nakon što je Jim navuče na drogu i postane zlostavljački nastrojen u sve većoj paranoji da mu “spletkari iza leđa”, a njihov brak toksičan, što u konačnici vodi do ekstremnog nasilja od kojeg daroviti australski redatelj David Michod (“Animal Kingdom”, “Rover”) često ne skriva pogled. Nasilje u ringu i nasilje kod kuće isprepleću se u “Christy”, toliko da se čini kako gledamo dva različita, nažalost ne uvijek podjednako fokusirana filma: jedan je sportska boksačka drama, drugi mračna priča o obiteljskom nasilju.

Kao boksački film “Christy” nije novi “Rocky”, “Razjareni bik”, “Creed”, “Lijevi kroše” ili “Djevojka od milijun dolara” i ne postiže traženi udarac. Boksačke scene su već viđene, korektne, ne i izuzetne, unatoč tome što je boks jedan od najfilmičnijih sportova, a u sportskoj “Oscar bait” tipologiji “Christy” na trenutke dolazi do granice slučajne autoparodije.

Film je dojmljiviji izvan ringa: Sydney je uvjerljivija i iskrenija u scenama kad je boksačica ranjiva, a i redatelj tada više odstupa od konvencija i manje igra na sigurno na putu do finalne potvrde Christyne borbe i ženskog osnaženja. Zadnjih 20 minuta “Christy” napokon izaziva (emotivni) nokaut i simbolički podiže ruku protagonistice da označi njezinu konačnu životnu pobjedu.