‘Majmun‘: Majmunska posla Smrti

“Sakupljač duša” nije još posve ispario iz sjećanja, kod nekih i snomorica, a režiser Osgood “Oz” Perkins (“Marica i Ivica”) već ima novi horor “Majmun” (“The Monkey”), inspiriran kratkom pričom legendarnog Stephena Kinga iz 1980. godine. Produktivni Perkins snimio je filmove praktički jedan za drugim, što je u zadnje vrijeme izveo samo Yorgos Lanthimos (“Uboga stvorenja”, “Kinds of Kindness”).

Od toga bi “Majmun” na koncu mogao profitirati: prijašnji Perkinsov film postao je iznenađujući kinohit i jedan od horora o kojima se najviše pričalo 2024. uz "Supstancu", tako da se s nestrpljenjem čekao njegov idući projekt. Međutim, treba reći da su filmovi različiti u širem žanru strave i užasa, premda filmofili mogu povezati da iza kamere stoji isti čovjek zbog redateljske izvedbe, nadnaravne atmosfere i autorske preokupacije.

“Longlegs” je Perkinsov mistični hororsko-trilerski odgovor na “serial killer” klasike “Kad jaganjci utihnu” i “Sedam”. “The Monkey” je, pak, svojevrsna crnokomična inačica nadnaravnog horor serijala “Final Destination” (puno bolja od "Tarota") s čudnim nesrećama koja motiv sveprisutne smrti iz Perkinsova prethodnika potencira izjavom “Svi umiru. Neki mirno i u snu, a neki na užasne načine. I to je život...”.

Horor i (mračni) humor počinju se isprepletati u uvodnoj sceni, kad Adam Scott kao Shelborn uleti prekriven krvlju u zalagaonicu noseći igračku majmuna na navijanje koji drži bubnjeve s namjerom da ga se riješi i upozoravajući prodavača “Naći ćemo se u paklu ako spusti palicu i počne bubnjati”.

Dakako, to se događa i prodavač stradava, nakon čega se priča fokusira na Shelbornove sinove, blizance Hala i Billa (Christian Convery; kad odrastu ulogu preuzima Theo James). Hal i Bill pronalaze majmuna uz znakovit dijalog: “Misliš li da će raditi budalaštine kad ga uključim? Okreni ključ i vidi što će se dogoditi...”.

Nakon što se okrene ključ, a palice se podignu i spuste u majmunovoj ruci, slijedi “freak accident” i netko obavezno smrtno strada na nenormalan način. No, kvaka je da majmun “ne prima zahtjeve i ubija koga želi, kad želi, a i ne duguje ti objašnjenje”. Kad brutalno poginu njihova babysitterica (Danica Dreyer), tetak (glumi ga Perkins osobno) i majka (Tatiana Maslany), blizanci se pokušavaju riješiti majmuna bacanjem na dno bunara.

Dvadeset i pet godina kasnije postaje jasno da se nisu otarasili proklete igračke naslijeđene od otuđenog tate, u kakvog se spletom okolnosti pretvara i Hal kad postane otac Peteyja (Colin O’Brien), ali i da horor i humor počinju mjestimično poništavati jedno drugo umjesto da se nadopunjuju.

Sve to čini da film može izgledati kao majmunarija, tj. neozbiljniji nego što jest, iako nije (ciničan je, apsurdističan i samoironičan), neovisno o bolesnim, grotesknim scenama smrti u naelektriziranom bazenu, od sačmarice..., s naglaskom na onu Perkinsova lika uz ključne riječi “skašena pita od višnje”.

Majmun simbolizira neizbježnost smrti i njezinu okrutnu nasumičnost u filmu koji, k tome, ispada osoban za Perkinsa. Njegova majka Berry Berenson poginula je u jednom od zrakoplova 11. rujna 2001., a od odsutnog oca Anthonyja Perkinsa (“Psiho”) naslijedio je sklonost hororu. Strahovi od smrti, sudbine, apokalipse, roditeljstva i prenošenja vlastite traume na djecu bubnjaju u ritmu ludila ispod površine “Majmuna”.